Op eigen kracht
De oplettende lezer heeft het waarschijnlijk al gemerkt: de verkiezingsstrijd is losgebarsten. Op 21 maart a.s. worden de gemeenteraadsverkiezingen gehouden. Inmiddels buitelen de politieke partijen over elkaar heen in hun strijd om de kiezer. Ging dat vroeger via een folder of hier en daar een redactioneel stuk in een krantje, tegenwoordig zijn vooral de social media het strijdtoneel geworden.Opmerkelijk is daarbij de manier waarop partijen zich profileren. Er zijn partijen die daarbij agressieve technieken niet schuwen. Schreeuwen, uithalen naar anderen en hard roepen dat de huidige bestuurders er niets van gebakken hebben. Je zou bijna denken dat ze het campagneteam van Donald Trump hebben ingehuurd. Het is maar de vraag wat je de kiezer ermee wil verkopen. De praktijk leert dat kritiek leveren op anderen bijna nooit méér stemmen oplevert voor jezelf. DPM houdt niet van deze manier van campagne voeren. Wij gaan uit van eigen kracht. En inmiddels is bewezen dat deze opstelling ons alle afgelopen verkiezingscampagnes geen windeieren heeft gelegd. Bijna 45% van de Mierlose bevolking bracht in 2014 haar stem op ons uit. Dat zegt wel iets over het vertrouwen dat we inmiddels hebben verdiend. DPM doet niet aan populisme. Politiek bedrijven is polderen; samen kijken hoe we voor onze gemeente besluiten kunnen nemen die - bij voorkeur raadsbreed- gedragen kunnen worden. En "samen" wil ook echt zeggen samen; de Geldrop-Mierlose gemeenteraad kent allang het fenomeen coalitie/oppositie niet meer. Voor elk onderwerp kunnen steeds wisselende partijen de meerderheid vormen. Het toppunt van democratie zou je zeggen. Het grappige is dat de schreeuwers dus schoppen tegen besluiten die door de meerderheid van de raad genomen zijn. Het is dus nooit meer "de coalitie" of "de lokale partijen". Door te schoppen breek je daarmee niet één partij, maar de hele gemeenteraad af. Polderen wil niet zeggen dat je geen eigen standpunten meer hebt of mag hebben. Het is de kracht van de individuele partij en de raadsleden om argumenten uit te wisselen. Dat heet politiek debat. We léren juist door te luisteren naar anderen. Zo vinden we elkaar in punten waar we het samen over eens zijn. En wie schreeuwt zal nooit luisteren. Welke partijen uiteindelijk aan het langste eind trekken zal blijken uit de verkiezingsuitslag. DPM blijft intussen haar eigen koers varen.
